|
FOTO GALERIA |
WYSTAWY I MUZEUM |
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
MUZEUM W PIESKOWEJ SKALE
*Bilet rodzinny przysługuje rodzinie składającej się co najwyżej z dwóch
osób dorosłych i czwórki dzieci. WYSTAWA MUZEUM W PIESKOWEJ SKALE "Przemiany stylowe w dziejach sztuki europejskiej"
Zamek w
Pieskowej Skale to najlepiej zachowana rezydencja obronna na terenie
Jury Krakowsko-Częstochowskiej i jedyna funkcjonująca jako muzeum. Na
skutek burzliwych dziejów zamku nie zachowały się tu historyczne wnętrza,
a zbiory artystyczne właścicieli uległy rozproszeniu. Wszystkie
prezentowane w muzeum zamkowym eksponaty są własnością Zamku Królewskiego
na Wawelu. Nowa aranżacja plastyczna sal muzealnych (wystawę otwarto w
2000 r.) jest dziełem Małgorzaty i Macieja Radnickich. SALA I Ekspozycja rozpoczyna się od sali średniowiecznej.
Salę tę symbolicznie otwierają pochodzące z kościoła w Woli Radziszowskiej piętnastowieczne drzwi z zachowanymi okuciami i zamkiem. W ciekawy przestrzenny sposób wyeksponowana została kolekcja rzeźb gotyckich, pochodzących z niezachowanych czternasto i piętnastowiecznych nastaw ołtarzowych z terenu Polski, Śląska, Pomorza i Niemiec. Centralnym obiektem jest znakomity posąg nieznanej świętej, powstały w warsztacie niderlandzkim w 3 ćw. XV w. Kolekcję tę uzupełnia płaskorzeźbiona kwatera ołtarzowa ze sceną Narodzenia. Sposób przedstawienia postaci Matki Boskiej dowodzi, że twórca tego dzieła, niezidentyfikowany mistrz ze Szwabii, musiał zetknąć się z twórczością Wita Stwosza i znał krakowski Ołtarz Mariacki. Bogato reprezentowana jest też krakowska szkoła malarska XV wieku. Eksponowany jest tu m.in. unikalny obraz epitafijny Jana z Ujazdu i kwatery niezachowanego tryptyku przedstawiającego historię św. Stanisława. Z początku XVI wieku pochodzą dwa średniowieczne w swym charakterze gobeliny: niemiecki ze sceną wskrzeszenia Łazarza i wykonana we Flandrii werdiura herbowa.
SALA II
Salę tę, z zabytkami renesansowymi, zdominowały 3 wielkie tkaniny flamandzkie. Gobelin ukazujący Parysa i Helenę na wyspie Kranae pochodzi z utkanej w Delft serii z historią Wojny Trojańskiej i stanowi depozyt katedry wawelskiej. Dwa pozostałe przedstawiają gry i zabawy pasterskie oraz niezidentyfikowaną jak dotąd scenę starotestamentową. W sali tej zaprezentowano także ciekawą kolekcję włoskiej majoliki. Wyroby z Urbino i Wenecji charakteryzują się barwną, figuralną dekoracją o treści mitologicznej lub zaczerpniętej ze Starego Testamentu. Talerze i misy z Deruty pokrywają przedstawienia wykonane szkicowo, jakby pośpiesznie.
SALA III
W pierwszej części tego pomieszczenia uwagę zwraca interesujący zespół obrazów szkoły holenderskiej ze znakomitym portretem otyłego mężczyzny pędzla Bartholomeusa van der Helst. Wysoką klasę artystyczną reprezentuje także zbiór bogato intarsjowanych i inkrustowanych sepetów włoskich i niemieckich. Eksponowany jest tu także manierystyczny, bogato dekorowany kredens niemiecki; wśród detali zdobienia odnajdujemy datę 1633. W drugiej części sali uwagę zwracają 3 wielkie gabloty zawierające cenne kolekcje naczyń i sprzętów codziennego użytku, wykonanych z cyny, kamionki, mosiądzu i miedzi oraz zbiór zamków i kłódek. Prezentowane tu obiekty pochodzą z XVII i XVIII wieku. Poza gablotami umieszczono cynową ladę (skrzynię na dokumenty) poznańskiego cechu krawców i potężnych rozmiarów, mosiężny reflektor gdański. Barokowe gobeliny przedstawiające powracającego z polowania młodzieńca i dziewczynę z koszem pełnym owoców zostały zaprojektowane przez jednego z najwybitniejszych artystów flamandzkich XVII wieku - Jacoba Jordaensa.
SALA IV
Póżnobarokowa ekspozycję tej sali zdominował niezwykły zespół tkanin. Paradne łoże francuskie składające się z haftowanych srebrną nicią kapy, zaplecka, baldachimu i zasłon stanowiło własność Anny z Potockich Potockiej. Jej mąż Franciszek Salezy Potocki zamówił do swej rezydencji w Krystynopolu serię gobelinów przedstawiających historię Aleksandra Macedońskiego. Powstały one przed 1772 rokiem we Francji w Aubusson i stanowią kopie gobelinów wersalskich zaprojektowanych przez Charles'a le Brun'a w 2 poł. XVII wieku. źródło: Zamek Królewski na Wawelu
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
